Flying home for Christmas with a thousand memories

Buenos noches todo,


Het is zo ver, ik ga terug naar huis! Terug naar het vertrouwde, koude kikkerlandje waar iedereen is waar ik van houd! De afgelopen week stond volgepland met afscheid etentjes en feestjes maar het besef kwam nog steeds niet echt. Het koffer inpakken ging beter dan verwacht want ik dacht dat het nooit zou lukken omdat ik ben vertrokken met 2 volgeladen grote koffers, twee handbagage koffers en een laptoptas en nu terug moet met maar een groot koffer en een handbagage koffer maar het is er allemaal ingegaan. Toen mijn ouders voor de eerste keer op bezoek kwamen had ik ze al mijn zomer kleren gegeven om mee terug te nemen naar huis en dat was al een hele stapel. Erna toen mijn tante kwam heb ik ook weer wat meegegeven en toen mijn ouders voor een tweede keer kwamen hebben ze weer een lading mee naar huis genomen, toch wel handig al die bezoekjes! Die bezoekjes van familie, vriendlief en vriendinnen hebben er ook voor gezorgd mijn verblijf in Barcelona nóg sneller voorbij ging! Ik ging naar Barcelona met mixed feelings want aan de ene kant was ik heel enthousiast maar aan de andere kant ook een beetje nerveus omdat ik toch 5,5 maand van huis zou zijn, weg van iedereen. Om up-to-date te blijven heb ik dagelijks contact gehad met iedereen via de app en deed ik meestal 2x per week Facetimen met vriendlief en eens in de 2 weken Skypen met mijn ouders. Ook heb ik een paar keer geskyped met mijn opa en oma en dat was altijd lachen omdat ze het niet begrepen dat ze mij konden zien terwijl ik helemaal in Barcelona zat. Nu zit ik met mijn roomie, die samen met mij terug vliegt naar huis te wachten op het vliegveld tot we eindelijk kunnen boarden en we zijn een beetje nerveus. Hoe zal het zijn om weer met ouders samen te wonen nu we een half jaar op ons zelf hebben gewoond? Hoe gaan we in godsnaam de kou overleven? Hoe zullen alle relaties verlopen nu we gewend zijn van een afstand te communiceren? Kunnen we ons wel weer aanpassen aan het studentenleven (vroeg opstaan, in de les zitten en vooral leren leren leren)? Ook hebben we het erover wat we zullen missen en wat we niet zullen missen van ons Barcelona leventje…

Wat ik niet ga missen is het leven zonder Wifi en televisie. Thuis ben je er zo aan gewend dat als je thuis komt je de tv aanzet, je op de bank gaat zitten en alle social media sites afgaat. In ons appartement ging dat niet want er was geen tv aansluiting of Wifi. In het begin was het wel even wennen maar na een tijdje leer je er toch mee leven maar het is toch fijn het weer te hebben thuis. Thuis als ik ’s nachts niet kon slapen keek ik altijd trouw naar Rudolfs Bakery tussen 3 en 4 uur ’s nachts dus dat heb ik wel gemist de afgelopen 5 maanden! De lekkere, knusse hang- voor- de- tv- serie/ flim- avondjes bij mijn ouders of vriendlief heb ik toch wel gemist! De enige tv die ik gekeken heb is het nieuws op rtlxl en dat moest dan snel voordat ik aan mijn stage begon of tijdens mijn pauze.
Ook ga ik niet missen om alleen maar te kunnen douchen want ik ben toch echt een badder mens. Niets is lekkerder dan een bad na een lange dag of na het joggen of als ik het koud heb. Dus ik ben héél blij als ik morgenvroeg mijn Hollandse ontbijtje kan eten in mijn Badedas badje, mijn god wat heb ik die geur gemist! Wat ik ook niet ga missen zijn de kinderen, ze waren echt o-ver-al! Er was geen moment van de dag dat ik ze niet hoorde huilen, schreeuwen en weet ik wat voor geluiden hoorde maken. Standaard om 8 uurin de ochtend zette een kindje het op krijsen omdat ze niet naar school wilde.. ie-de-re dag! Ook was er altijd tienermoeder treffen tegenover ons op straat. Ongeveer iedere avond verzamelden zich een groepje meisjes/ vrouwen met een paar tuin stoelen en hun 2,3 of 4 kinderen dus ik denk dat je het lawaai wel een beetje kan voorstellen! Dus ik ben weer blij dat ik straks thuis van alle rust kan genieten. (Ergens in een van mijn eerste bloggen heb ik gezegd dat ik al het leven op straat zo leuk vond maar zoals je kan lezen ben ik daar op terug gekomen haha) Wat ook bij de ochtend geluiden hoorde waren de meeuwen, ik weet niet wat voor geluid ze maakten maar je slaapt er in ieder geval niet doorheen. Ik ben blij dat ik het vredige geluid van mussen en merels weer kan horen als ik thuis ben. Wat ik ook niet ga missen is de eindeloze verbouwing die in het appartement beneden ons aan de gang was. Maandag t/m zondag was er gehamer, geboor en ge-weetikwat en nu wij naar huis gaan is het appartement klaar uiteraard. Ook ga ik onze boven buurvrouw niet missen die bijna iedere nacht lawaai maakte. Wat ze iedere nacht deed weten we nog steeds niet maar het leek wel of ze het leuk vond rond 1 uur ‘s nachts te poetsen en daarbij op haar hakken te lopen terwijl ze alle meubels verschoof. Verder had ze ook een vriend waarmee ze ook wekelijks en de laatste weken bijna iedere nacht ruzie mee kreeg en daar konden we ongeveer ieder woord van meekrijgen. Mijn roomie sliep helemaal links in het appartement en ik rechts en terwijl ze boven ruzie hadden liepen ze natuurlijk constant heen en weer en waren wij natuurlijk elkaar het appen waarover het ging als de ander het niet meer kon verstaan. Wat ik ook niet ga missen is de onvriendelijkheid van de Catalanen. Of het nu de buren waren, de ober in het restaurant of iemand van het postkantoor, ze waren altijd onvriendelijk want zodra ze doorhadden dat je geen Catalaans sprak was het voorbij met de vriendelijkheid of behulpzaamheid wat ik nog steeds niet begrijp omdat deze stad leeft van het toerisme. De talloze protesten die in het begin van mijn stage bijna iedere week waren ga ik ook absoluut niet missen. Schreeuwende mensen in de straat en processies met kanonnen en trommels die door de straatjes van Barceloneta gingen omdat ze het niet eens waren met al het toerisme in “hun” wijk. De protesten waren vooral op zondagochtend omdat de meeste toeristen dan lekker deden uitslapen maar hun zorgden met hun trommels en schoten er wel voor dat dat mooi niet doorging! Ook ga ik de Spaanse mannen absoluut niet missen want het zijn me toch smeerlappen. Als ze door de straat lopen hoor je ze rochelen, spugen op straat en nog andere lichamelijke geluiden maken waar het je slecht van wordt. Verder weten ze niet hoe ze moeten doen als een meisje langs loopt, of ze roepen je na of maken zoen geluiden of fluiten je na en dan heb ik het niet over 16 jarige jochies, nee de leeftijd loopt van 10 tot 85(!) jaar! In de avond/ nacht naar huis lopen in Barcelona ga ik ook echt niet missen. In Nederland is het al niet fijn om te doen maar in Barcelona al helemaal niet. Ze zeggen dat iedereen die in Barcelona woont wel eens een keer beroofd wordt maar gelukkig is het bij mij niet gebeurt. Als ik ’s nachts over straat liep zorgde ik dat mijn tas en telefoon niet zichtbaar waren en in een hand had ik mijn pepperspray en in de andere hand mijn sleutels tussen mijn knokkels, gelukkig heb ik die niet hoeven te gebruiken. Om de zo veel tijd hoorde ik wel weer een verhaal van een beroving door een of andere vent die stijf stond van de drugs. Het constant over de schouder kijken, het eruit pikken van zakkenrollers, iedereen aan kijken die in de buurt komt en het constant op mijn hoede zijn ga ik dus echt niet missen! Ik ben blij dat ik vanaf morgen weer vredig over straat kan lopen met mijn Tedje of Michael aan mijn arm zonder bang te zijn dat ie uit mijn armen wordt gerukt. Ook het constant vast zitten achter langzame wandelaars, oftewel toeristen, ga ik absoluut niet missen want ze zijn en lopen overal! En natuurlijk lopen ze midden in de straatjes zodat ik er links en rechts niets langs kon lopen, zeer frustrerend dus ik ben blij dat ik thuis weer uitgebreid over de stoep kan lopen. Wat ik ook niet ga missen zijn de vlagen riool lucht die mij tegenmoed kwamen op ongeveer iedere straathoek. Iedereen die op bezoek is geweest merkte de geur meteen op en vond hem nogal penetrant. Ik dacht dat ik wel iets gewend was met een boerin als vriendin maar nee, ik moet toch toegeven dat ik liever de platteland lucht heb dan de geur van het riool van Barcelona. Verder ga ik de enorme plens buien en onweersbuien niet missen want als het in Barcelona regende of onweerde dan gebeurde het meteen ook goed. De regen viel met bakken naar beneden zonder een rustige start, het viel er meteen allemaal uit. De bliksem voelde je letterlijk door de lucht snijden en de donder raakte je ook tot op het bot dus geef mij maar liever het zeur weer van Nederland.
Waar ik nog mijn twijfels over heb is of ik de metro nu wel of niet ga missen want ik had er echt een haat- liefde verhouding mee. Aan de ene kant bracht ie mij super snel en goedkoop overal naartoe waar ik heen wilde en aan de andere kant was het verschrikkelijk om tussen de mensen massa in te staan in de hitte terwijl ik mijn tas goed in de gaten moest houden maar ik denk als ik weer in de saaie trein richting Maastricht zit ik hem toch wel ga missen! En wat ik absoluut, gegarandeerd, helemaal NIET ga missen is *trommelgeroffel*.. De cucaracha natuurlijk! Wat ben ik blij als ik thuis de voordeur kan open maken zonder bang te zijn iets tegen te komen, het keuken kastje kan openen zonder bang te zijn iets tegen te komen, meubelen kan verschuiven zonder bang te zijn dat me iets tegenmoed komt en ook gewoon over straat te kunnen lopen zonder om te lopen voor iedere “kleine” ovale vorm die ik zie op straat. Wel moeten we nu met zijn tweeën lachen om het hele cucaracha drama begin augustus toen we pas in het appartement waren. Lachen om het feit dat ik 20 minuten heb staan huilen op het balkon en zij 20 minuten naar het mormel heeft gestaard. Lachen om het feit dat we de twee weken die erna volgden met de strandhanddoek voor onze slaapkamer deur hebben geslapen (alsof dat ze tegen zou houden). Lachen om het feit dat we opeens gingen leven als twee poetsfiemels en er geen kruimel te vinden was. Lachen om het feit dat we waarschijnlijk onze longen verpest hebben met al die kakkerlakken spray en alle tape die we door het hele huis over ieder speeltje geplakt hadden. Nu is het inderdaad allemaal grappig en ik vraag me af hoe mijn eerst volgende reactie op een huisspin is, vast hetzelfde! Over huisspinnen gesproken, we hebben maar twee keer een klein spinnetje in huis gehad. Dat was wel heel fijn moet ik zeggen!

Wat ik wel ga missen is het Spaanse eten, men overdrijft niet, het is heerlijk! De tapas, de empenadas, de paella, de patatas bravas, de vis en zeevruchten, de heerlijke toetjes en de sangria. En dan vooral ook de sushi, ik heb nog nooit zo’n verse en lekkere sushi gehad als in Barcelona dus dat ga ik thuis héél erg missen. Al dit was ook allemaal binnen loopafstand vanaf ons appartement. Als je bij ons de straat uitliep kwam je op een pleintje met allemaal restaurantjes, barretjes, bakkertjes, groente- en fruit winkels en supermarkten! En als ik de andere kant de straat uit liep was ik meteen op het strand en boulevard. Bij de strand tentjes dronken we vaker een lekkere cocktail terwijl we uitzicht hadden op het haventje en de zee. Dit ga ik wel heel erg missen thuis want vanaf nu moet ik weer helemaal naar Heerlen, Kerkrade, Maastricht of Aken RIJDEN wil ik ergens lekker en gezellig gaan uiteten. De avondjes samen met mijn roomie in deze restaurantjes en barretjes ga ik ook missen want we konden allebei zo genieten van het lekkere eten terwijl we bij deden kletsen! Ook ga ik de prijzen missen die ze hanteerden in de restaurantjes want er waren talloze restaurantjes waar je menu’s kreeg van rond de 10 euro en dan kreeg je een voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht en een drankje en het was nog lekker en vers ook! Zoiets gaan we thuis dus nóóit vinden. Nu we het toch over prijzen hebben ga ik ook het pure genot dat te verkrijgen is bij de Tiger missen, oftewel de chocomelk! Voor €1 kreeg je 500ml heerlijke chocomelk, dat is toch een droom? Het samen wonen met mijn roomie ga ik ook missen want het ging allemaal prima en we hebben geen problemen gehad. Zij was net zoals ik geen fan van alles opruimen dus het maakte ons niet uit als er kleren, schoenen en tassen door het huis lagen. We hadden allebei hetzelfde ritueel als we thuis kwamen van stage. Eerst kwam ik thuis en zette ik mijn schoenen daar, gooide ik mijn tas daar en mijn kleren over de bank en als zij erna thuis kwam deed ze precies hetzelfde haha. Wat we wel deden was ons appartement schoon houden maar dat kwam denk ik vooral door onze angst voor kakkerlakken. Iedere avond deden we de afwas en werd de vuilnis buiten gezet en zij poetste het appartement dinsdag of woensdag en ik weer zaterdag of zondag en toch waren er constant haren overal te vinden in het appartement (ja mam en vriendlief, ik verlies veel haar). We zijn verbaasd dat we nog haren op ons hoofd hebben met wat wij wekelijks bij elkaar deden vegen. Ja je leest het goed, vegen! Er zijn ook drie apparaten die we met zijn tweeën veel meer zijn gaan waarderen en dat zijn de stofzuiger, de vaatwasser en de blender want een half jaar zonder leven is toch best afzien hoor, ik denk dat ik ze ga knuffelen als ik thuis ben! Ook ga ik missen hoe mijn roomie na een avondje stappen altijd bij mij op bed sprong, als ik niet mee was, en mij alles vertelde over haar avond en alles wat ze had meegemaakt ook al was het 5 uur ’s nachts/ ’s ochtends. Wat ik ook ga missen is die keer dat ze zich verslapen had want ze heeft nogal een aparte manier om daarmee om te gaan. Eerst kwam ze mijn kamer op rennen en schreeuwen dat ze zich verslapen had en dat bleef ze maar herhalen. Toen heb ik haar moeten vertellen dat ze zich moest aankleden, tanden moest poetsen en maar wat moest eten onderweg en toen ging ze weer, dat was echt een hilarisch moment. Als een van ons een slechte of gestreste dag had gehad op stage schreeuwde we de frustratie uit tegen de ander en dan was alles weer goed.
Verder ga ik ook mijn weekendjes op het strand missen want dat hoorde de eerste 3 maanden standaard bij mijn weekend bezigheden. Ik stond op wanneer ik wilde, deed wat ontbijten, maakte mijn lunch klaar voor mee te nemen en ging naar het strand totdat de zon onder ging. Het was echt heerlijk om ieder weekend “alleen” of samen met de stagiares bij de zee te liggen en te ontspannen en natuurlijk was ik asociaal bruin die maanden. Ook in de herfst en winter scheen de zon nog steeds volop en kon ik er makkelijk in zitten met een shirtje aan. Ik ga de blauwe luchten heel erg missen en de warmte op mijn huid want het was toch makkelijker mijn bed uitkomen als ik zag dat het zonnetje scheen, ik word er in ieder geval altijd weer vrolijk van als ik naar buiten loop en de zon schijnt op mijn gezicht! De mañana mañana houding ga ik ook missen want het had gewoon weg geen zin om mij te haasten want niemand interesseerde het wat. Ik kon alles rustig aan doen op mijn tempo want iedereen had die instelling . Thuis zal ik echt weer moeten wennen aan alles te doen binnen een tijdsschema en dat de dagen om 8 uurbeginnen in plaats van om 10 uur en dat gaat moeilijk worden! Verder was ik ondanks het rustig aan doen toch altijd als eerste op kantoor want in Nederland is het gewoon heel normaal als je 10 minuten eerder op je werk bent maar in Spanje was dat toch wel anders. Ik was meestal als eerste op kantoor om een paar minuten voor 10 en om kwart over 10 of later kwam de rest eens binnen druppelen en geen haan die erna kraaide. Als ik thuis weer aan mijn bijbaantje begin, waar ik heel blij om ben dat ze me weer ingepland hebben, moet ik gaan opletten dat ik op tijd kom want dan moet ik gewoon weer op tijd zijn! Het afgelopen jaar heb ik ook bijna niet op hakken gelopen, misschien 10 keer in totaal en dat kan ik mij thuis helemaal niet voorstellen maar ik had weinig keus want wie denkt dat in Heerlen op hakken lopen moeilijk is moet maar eens naar Barcelona komen, onmogelijk dus! Ik heb wel een sneller tempo aangeleerd met lopen aangezien het ook ongeveer de snelste manier van verplaatsen is, op korte afstanden dan, in Barcelona. Ik had het er nog met mijn roomie over dat we nu gegarandeerd minder bussen en treinen zullen missen thuis omdat we nu veel sneller lopen!
De stad zelf ga ik ook erg missen met zijn prachtige gebouwen, de haven, de boqueria, de mysterieuze steegjes van el Born en het uitzicht vanaf Tibidabo over de gehele stad. Ook moet ik zeggen dat het een hele schone stad is en dat is ook wel logisch want iedere dag wordt de stad schoon gemaakt door de vuilnismannen, vegers en mannen die met een grote slang ook nog eens de straten deden schoon spuiten. De geluiden van deze 3 hoorde ook standaard bij de geluiden die ’s nachts te horen waren op straat samen met de sirenes, auto’s en mensen. Ik denk dat ik wel problemen krijg met de stilte thuis want zodra het stil was op straat dacht ik dat er wat mis was en ging ik aan het raam kijken haha. Verder worden de wandelingen thuis ook een stuk saaier aangezien ik heel erg gewend ben geraakt aan de bruisende straten van Barcelona maar aan de andere kant ben ik ook weer blij om thuis tussen de natuur te leven. Op de palmbomen en het park na is in Barcelona niet veel natuur te vinden. Ook is het wel fijn om te weten dat als ik eenmaal thuis ben en er iets met mij gebeurd of het huis in brand staat dat er binnen een korte tijd een ambulance of brandweer auto is wan in Barcelona is dat namelijk niet het geval. Iedere dag zag je wel weer een ambulance die moest vechten om door het verkeer te komen. In Nederland doet iedereen er alles aan om aan de kant te gaan zodat de ambulance er door kan. Nee hier blijft iedereen gewoon stil staan, bussen die de ambulance zien aankomen rijden toch nog even door oranje zodat ze het hele kruispunt blokkeren. Bij ons thuis rijden wij normaal de stoep op om plaats te maken, in Barcelona rijdt de ambulance maar over de stoep om langs te komen. Ik vraag me af of hier ooit wel eens levens gered worden want het is echt erg om te zien hoe de ambulance gewoon stil moeten staan en moeten wachten tot het licht groen wordt en de auto’s voor hun beginnen te rijden. En wat ik natuurlijk ga missen is het eindeloze aanbod van winkels, ik verzoop erin, letterlijk! Het maakte niet uit welke route ik liep van stage naar het appartement, o-ver-al zijn winkels en dan bedoel ik niet de Zara, Bershka en Stradivarius (zijn ook leuk) maar de aparte winkeltjes die je thuis niet hebt met aparte jasjes, jurkjes, tassen, schoenen en ga zo maar door. Ook was er een super leuk Scandinavisch winkeltje, Tiger, waar je alles kreeg van kookspullen tot iPad hoesjes tot eten tot prulletjes voor in huis en dat allemaal voor een paar euro. Ik heb het al opgezocht, de dichtstbijzijnde thuis ligt in Eindhoven en daar ga ik natuurlijk eens een kijkje nemen. Het was een kwelling om niet mijn huur uit te geven aan shoppen en als dakloze, maar stijlvol, door het leven te gaan. Als ik terug kijk vind ik dat ik het toch wel netjes heb gedaan en mezelf goed heb kunnen bedwingen! Natuurlijk ga ik ook de stagiaires missen waarmee ik de afgelopen maanden 8 uur per dag, 5 dagen per week mee heb gewerkt en toch wel een band mee heb opgebouwd. We gingen vaker uiteten of een drankje doen en deelde onze avonturen in Barcelona. Het was wel fijn om met mensen samen te zijn die in hetzelfde schuitje zaten als ik. Door deze vriendschappen heb ik nu wel vakantie adressen in Denenmarken, Frankrijk en Amerika!

Waar ik weer aan moet gaan wennen is zoals ik al zei het gehaaste leven in Nederland. Alles gaat hier op het traagste tempo mogelijk en zelfs de mensen lopen traag. Als ik weer thuis ben zal ik eraan moeten wennen dat het tempo op stand turbo staat en dat er weer dingen bestaan zoals deadlines en punctualiteit. Verder zal ik ook aan de verschrikkelijke kou moeten wennen want in Barcelona is het niet kouder geworden dan 15 graden, wat in Nederland bijna lente weer is dus thuis zal ik wel weer constant lopen op mijn vertrouwde Uggs met mijn sjaal om dag en nacht. Ook zal ik er weer aan moeten wennen dat iedereen om mij heen Nederlands praat en dat ik niet meer over mensen kan praten of kan schelden als ik naast ze sta. Op stage werd alleen Engels gepraat maar als ik iets in het Nederlands zei konden de Denen mij vaak genoeg verstaan of in ieder geval in grote lijnen weten waar ik het wel over had. Sommige woorden waren precies hetzelfde zoals keukenrol, blik en veger, lauw en ga zo maar door, best grappig om te zien hoe erg Deens op Nederlands lijkt. Ook moet ik er weer aan gaan wennen dat als ik mensen begroet ik ze 3 zoenen moet geven in plaats van 2, dat heeft wel voor grappige momenten gezorgd toen ik pas in Barcelona was en iedereen er 2 gaf en ik 3 maar dat heb ik mij snel afgeleerd. Verder zal ik er ook weer aan moeten gaan wennen dat als ik een bus of trein mis dat er niet binnen 3 minuten een nieuwe is maar pas een kwartier of zelfs een half uur later, blegh! Daarbij komt ook nog eens het wachten op de koude treinstations in plaats van in de warme metro stations. Waar ik ook weer aan moet gaan wennen zijn de Nederlandse etenstijden, tussen 12 en 2lunchen en tussen 6 en 8 avondeten. In Barcelona was het normaal tussen 3-5 te gaan lunchen en avondeten deden we tussen 8 en 10 dus dat gaat wel eventjes wennen worden thuis!

Tijdens deze maanden ben ik ook het een en ander gaan beseffen. Het is best moeilijk om je financiën te plannen per maand want dat heb ik nog nooit gedaan want ik gaf uit wat ik had en als ik niets meer had aan het einde van de maand was dat dan jammer. Nu moest ik er rekening mee houden dat er huur betaald moest worden en boodschappen iedere week gehaald moesten worden en dat daar veel geld naar toe gaat! Daarbij komen ook nog alle bezoekjes die ik gekregen heb waarmee ik natuurlijk ging lunchen, uiteten en winkelen en het geld vloog eruit zonder dat ik het in de gaten had. Ik kan wel zeggen dat ik in Barcelona wel wat geleerd heb en ik mijn ouders helaas gelijk moet geven dat het toch wel handig is om te plannen wat je wilt uitgeven en aan wat per maand. Ja ja ik zei het: jullie hebben gelijk! Ook ben ik tijdens stage erachter gekomen dat een kantoorbaan, lees 8 uur stil zitten achter een computer, echt niets voor mij is. Ik moet er niet aan denken dat ik dit de rest van mijn leven zou moeten doen. Waar ik ook achter ben gekomen is dat ik poetsen verschrikkelijk vind dus ik hoop dat ik, als ik op mezelf woon, een poetsvrouw kan betalen want ik vind het maar niks. De was doen daarentegen vond ik helemaal niet zo erg, je gooit het in de wasmachine, hangt het op de waslijn en erna in de kast. Strijken gaat ook niet mijn favoriete bezigheid worden en dat heb ik tijdens mijn verblijf in Barcelona misschien 4 x in totaal gedaan en dat waren mijn hemden, de rest van de kleren gingen gewoon zo mijn kast in want daar viel niet veel aan te strijken naar mijn mening. Het huisvrouwen leven is sowieso niets voor mij, laat mij maar lekker geld verdienen, reizen en genieten van het leven!

Dit zal ook mijn laatste post zijn over mijn avontuur in Barcelona maar hopelijk niet de laatste op deze blog want ik hoop, zoals ik al zei, nog heel veel te gaan reizen in de toekomst! Het besef komt steeds meer dat ik over een paar uurtjes gewoon weer thuis op de bank zit met mijn ouders en vriendlief, tussen alle kerstversieringen en de kerstboom.. Ik kan niet wachten! Ik heb ook al een lijstje gemaakt van wat ik allemaal weer wil eten als ik terug ben zoals de gehaktballen en bami van mijn vader en de varkenshaas uit de oven en heerlijke pasta’s van vriendlief. Zo, dit was het dan.. we gaan nog eens een rondje lopen door alle winkels op het vliegveld, misschien scoor ik nog wat kerst cadeautjes!


¡Feliz Navidad y próspero Año Nuevo! xxx